słowa tego nie opiszą...

Miałam nie opisywać mojej podróży z DMT. Stwierdziłam, że mi się nie chce. Ale czuję, że muszę się gdzieś podzielić energią, podróżą, wirowaniem poza światem.
                Naprawdę nie sądziłam, że mogłabym się czegoś takiego spodziewać. W trzeźwyc h myślach nigdy mi to nie przyszło, czego zaczerpnęłam. I jest to tylko mała, najmniejsza część tego co można odkryć. Bo czuję, że przede mną stoi jeszcze jakaś wielka tajemnica. Tajemnica, którą być może nigdy nie odkryję, której nigdy nie pojmę. Bo to co się działo w mojej głowie jest niepojęte. Jest wręcz nie do opisania, dlatego wszystko co przeczytacie poniżej będzie jedynie małą formą przekazu niepojętego.
                Tak. To zależy od organizmu. Od tego w co wierzysz, jaką osobą jesteś. Jeśli chcesz patrzeć gdzieś dalej niż tylko na to co jest na co dzień, jeśli chcesz naprawdę doświadczyć energii, która krąży we Wszechświecie, jeśli wierzysz w tą energię to poczujesz. Poczujesz niestety tylko mały skrawek tego co ona skrywa, ale poczujesz. Nie skupiaj się na odczuciach zewnętrznych, choć one też tworzą wspólną całość.  Bycie na zewnątrz i wewnątrz daje porządnego tripa, ale też przeszło mi przez myśl, że warto by było zagłębić się całkowicie w swoje wnętrze. Położyć się – najlepiej z osobą, która również podróżuje po DMT, żeby poczuć swoistą więź. Nie musimy być przyjaciółmi, kochankami, wystarczy, że dobrze się rozumiemy. Wtedy poznajesz inne wymiary niesamotnie. Może dla kogoś będzie lepiej poznawać je samemu, ale z kimś poczuję się jak w podróży z najlepszym przyjacielem. W podróży życia.
                Bo to jest podróż życia. Stajesz się swoistą energią, która wypełnia cały świat. Czujesz energię świata i wiesz, że do niej należysz. Wszystko do niej należy. Zastanawiałeś się kiedyś co jest po śmierci? Wyobrażałeś sobie, że trafiasz do specyficznego miejsca, w którym się tylko jest, bez żadnych rozrywek, po prostu swoiste płynięcie wszystkich cząsteczek, które istnieją. Zawsze myślałam, że takie bytowanie jest nudne, nic nie ma do zaoferowania. Jakie to przyziemne! Zrozumiałam ten byt. Byt poza sferami. Poczułam podczas tripu, że jestem po prostu skupiskiem niesamowitej, nieopisanej energii. Nie da się jej wyliczyć, nie da się obliczyć dla niej wzoru i wpajać gimnazjalistom na lekcjach fizyki. Twoja świadomość jest z Tobą, wszystko jest z Tobą, czujesz cały magiczny świat połączony z Tobą. Zjednoczenie.
                Jeśli przyjdzie mi skupić się tylko na swoim wnętrzu, to poczuję magię. Ale tę energię, magię trzeba gdzieś spożytkować. To jest tak wspaniałe, że chcesz o tym opowiadać ludziom dookoła Ciebie, chcesz się dzielić z nimi tym co odczuwasz tym samym wiedząc, że oni będąc pod wpływem innych substancji nie bardzo Cię rozumieją. Jakkolwiek byś to próbował wytłumaczyć, to nie jest to do końca to co chcesz przekazać. Słowa tego nie wyrażają.
                Nie wspomnę o kolorach, które są wspaniałe i poczuciu, że świat musi być kolorowy. Wszelkiej maści obrazy czarno-białe mnie po prostu raziły. Potrzebowałam kolorów, energii, piękna. Pozytywizmu. Pozytywne znaczy piękne. I nie jest to błahy pozytywizm. Radość, że świat jest tak urządzony. A urządzony jest pięknie. Poczułam to.
                Poznałam tylko rąbek tajemnicy. Mam nadzieję, że z każdym następnym tripem będę poznawać więcej. Bardzo tego chcę. To jest po prostu piękne. Jesteś na ziemi a zarazem czujesz, że na niej nie jesteś. Że ziemi nie ma. Jest po prostu Wszechświat lub świat (nie mając na myśli planety Ziemi tylko wszystko co nas otacza, włącznie z Kosmosem). Piękne. Naprawdę.