zbawienna moc psylocybiny cz.ii - kolejna przygoda

Grzybów nie jadłem już dość długo, więc, gdy udało mi się znaleźć nowego czarodzieja, byłem bardzo podekscytowany. Odliczyłem sobie "na oko" 2.5g i zaaplikowałem do ust. Uwielbiam ten smak, więc chrupałem je tak długo, aż całkowicie się rozpuściły.

Przyjaciółka obok, na swój pierwszy raz, dostała około 1.1g.

Dzięki grzybom udało mi się rzucić już trochę używek, zaś teraz chciałem zrobić coś ze swoją depresją. Grzybienie jest u mnie rzadkością i zawsze staram się w pełni wykorzystać ten potencjał.

Zaczęło się od fizycznej ekstazy, chociaż jak ja to określam: "jeśli po MDMA jest przyjemność, to po grzybach/DMT jest boskość". Oprócz owej boskości, dochodzi oczywiście świetny humor, trochę głupawka. Gdy zauważyłem pierwsze efekty wizyjne, napisałem do znajomego, że wpadam doń na chatę. 

Trochę się rozpisaliśmy, a ja w międzyczasie podziwiałem rzeki na panelach w pokoju, a także fraktalne wzorki na swoim ciele.

Dopiero, gdy miałem wyjść, przyjaciółce się załadowało. Zrobiło się jej bardzo zimno, więc wpakowałem ją pod kołdrę i doglądałem jej przez następną godzinę. Byłem, wg niej, cały pokryty azteckimi wzorkami. Ona sama zaś mówiła, że staje się mną, potem "tym grzybem", następnie całym światem. Ego zanikało jej nieustannie, kontakt był prawie niemożliwy. 

Po jakimś czasie musiała iść do toalety, zatem odeskortowałem ją w jedną i drugą stronę. Jak mi potem mówiła, nie wiedziała za bardzo gdzie jest, a siedząc na WC, miała wrażenie, że siedzi na bardzo wysokim murku, a przed nią jest przepaść. 

Gdy udało się nam ostatecznie wyjść, zajęliśmy się obserwowaniem, jak ulice przybliżają się i oddalają, przechylają na boki, a ściany każdego budynku oddychają. Szczecin na deksie jest przepiękny, ale Szczecin na grzybach jest CUDEM. 

Odpaliliśmy Entheogenic na słuchawki i po tym, co przeżyliśmy, ustaliliśmy, że więcej nie będziemy słuchać tego cuda na trzeźwo. Kolejna godzina upłynęła nam na śmiechu, podziwianiu wizuali oraz wymienianiu się doświadczeniami. 

Gdy nastąpiło typowe (przynajmniej dla nas) grzybowe zejście, gdzie pojawia się lekki dyskomfort, a cała wyparta część jaźni wychodzi na wierzch, usiedliśmy, aby odpocząć i porozmawiać. Tutaj już Entheogenic zwolniło miejsce dla zespołu TOOL, a ich utwory takie jak "Schism", "Jambi" czy "46&2" idealnie opisywały nasz stan.

Trochę rozmów, płaczu, rozkmin, ale okazało się, że za dużo nowego się nie dowiedzieliśmy - i tak wiemy o sobie nawzajem chyba wszystko. Jedynie ze mnie uleciały nowe fakty, ale to normalne, bo ciężko jest komuś takiemu jak ona zrozumieć chorego psychicznie łba, jakim jestem. Może i nie powinienem grzybić, gdyż złapałem nawet krótką psychozę pod koniec i mimo jej wsparcia, racjonalizowałem swoje samobójstwo przez dobry kwadrans.

Ze strony przyjaciółki zaś, mimo lekkiego strachu przed psychodelią, doświadczenie było bardzo udane. Po tak małej dawce zanik ego, to coś, czego bardzo zazdroszczę.  Mam tez nadzieję, że jej przykład wbije do głowy pseudo-szamanom, żeby nie dawali nikomu większych dawek na pierwszy raz. Zazwyczaj ci samozwańczy, oświeceni guru są powodem bad tripów.

Wcześniej próbowała ze mną MDMA i marihuany, które oceniła dość pozytywnie, a także DXM, który na nią nie zadziałał - 3 godziny trawienia i walk i organizmu z ogromnym zimnem, a potem przeszło i bez efektu. Uznała w sumie tak jak ja, że nie ma nic lepszego od grzybów. Body high, przynajmniej u nas, jest lepszy od MDMA, takich wizuali przy takiej trzeźwości nie daje nic innego, a na następny dzień człowiek czuje się nawet lepiej, niż gdyby nic nie zażył.

Ten stan utrzymywał się jeszcze około godziny, zaś w sferze wizyjnej już prawie nic nie było. Koniec końców po około pięciu godzinach od spożycia, stwierdziliśmy zgodnie, że nie czujemy już żadnych efektów, więc się zwijamy.

Grzyby nie działają na dopaminę, w przeciwieństwie do LSD czy DMT. Byłem pewien, że efekty będą bardzo różne od tych, które osiągam przy pomocy "boskiej cząsteczki". O ile LSD totalnie mi się nie podoba, robi za duży mindfuck i trwa za długo, o tyle nie zauważyłem żadnej różnicy w działaniu DMT i grzybów, przynajmniej na moich dawkach. Organizm na pewno sam wyrzucił sporo dopaminy, bo czułem się tak, jakby wziąć kilka sekund peaku DMT i rozciągnąć je w czasie na dobre dwie godziny. Super sprawa.

Im dłużej czytam i im więcej próbuję, tym bardziej wydaje mi się, że kilka dodatkowych receptorów do których substancja ma powinowactwo, wpływa mniej na trip, niż nasze nastawienie i otoczenie. Czułem bowiem dopaminę przez większość podróży. Zresztą mimo rzekomego endogennego DMT, to jednak grzyby towarzyszą naszemu gatunkowi co najmniej od dziesięciu tysięcy lat, a pewnie i dłużej, gdyż ciężko znaleźć jakiekolwiek źródła "malowane" z dalszej historii. Dlatego też moim skromnym zdaniem, to grzyby, nie DMT, nie LSD, nie inne psychodeliki, są kluczem do dalszego rozwoju naszego gatunku. Musimy nauczyć się wykorzystywać je do leczenia uzależnień, depresji i innych schorzeń.

Skoro jakiś ćpun ze Szczecina wyleczył się z depresji sam jedną dawką grzybów, to przy wsparciu dobrego psychoanalityka, naprawdę możemy pomóc milionom osób na to cierpiących. I oczywiście, nie u każdego to zaskutkuje, ale chyba oczywistym jest, że lepsze to, niż trucie się lekami całe życie.

Od tego czasu minęły już niecałe 2 tygodnie, a ja z człowieka chcącego ze sobą skończyć, zmieniłem się w uradowane życiem dziecko. Nigdy nie byłem taki szczęśliwy i wdzięczny za życie, a także nigdy nie widziałem w sobie niektórych wad, które wcześniej wyparłem - teraz zacząłem nad nimi pracować. Innymi słowy, wszystko zmierza w jak najlepszym kierunku, a psylocybina po raz kolejny pozwoliła mi wrócić na właściwy tor. I nadal uważam, że grzyby świetnie pomogą z depresją i uzależnieniami, ale trzeba robić to odpowiednio rzadko, w dobrym towarzystwie, nie miksować i nie przesadzić z dawką. Jak ktoś wpierdala grzyby co tydzień i nazywa je "świętym pokarmem, który go leczy", to prawdopodobnie będzie tak żreć kolejne kilka lat i nic w jego życiu nie zmieni się na lepsze, poza coraz to większym odklejeniem.