poszukiwanie przyjaźni i retrospekcja 2 lat ćpania

Godzina 10:00.

Jadę autobusem do dwóch poznanych przez neta dziewczyn poznanych 2 dni wcześniej (od chwily gdy Y. powiedziała, że lubi bawić się wszystkim - włącznie z "antydepresantami" - wiedziałem co się święci). Straciłem dawnych przyjaciół i ryzykuję życiem (a co jeśli to dwaj geje gwałciciele?) by pozbyć się samotności. Mam obawę, że robię coś głupiego. Mój nastrój potęgowała samotność i brak kontatku z ludźmi od 2 miesięcy. To to głównie pchneło mnie do takich czynów. Mój stan wtedy najlepiej opisuje ta piosenka: https://www.youtube.com/watch?v=P9EfH3FBkvs

T+30

Dotarłem, szukam Empika obok "Wielkiej Palmy". Brak orientacji i strata czasu na oglądanie ulic.

T+50

Wszedłem do Empika, który był za mną od 10 min, ale dopiero teraz go zauważyłem. Przed półkami z czasopismami stoją dwie dziewczyny. Bardzo nieśmiale pytam je po nickach: Y...? E...? Nazwiemy je pierwszą literą nicków. Jedna z nich ma na ręce ślady cięcia, wygląda bardzo interesująco, zdaje się, że ma lekko rudawe włosy. Z uśmiechem bardzo szerokim, jakby szarlatańskim, pytają czemu jestem taki zdziwiony.

Wychodzimy. Mówię o tym, że jestem nieśmiały i małomówny. Odpowiadają "spoko". Idziemy do dwóch aptek, kupujemy 2 opakowania acodinu (obydwie sprawdzają rachunki i resztę jakby bały się, że druga ich oszuka), potem idziemy do kiosku po szlugi. Kupiliśmy małą colę.

W momencie gdy zostałem sam z Y, zadała mi najdziwniejsze pytanie jakie kiedykolwiek usłyszałem od dziewczyny:

 - Jadłeś kiedyś karmę dla psa?

Po 30 sekundach rozkminy mówię że nie, a ona: dlaczego - może jest dobra? MINDFUCK!

                                                                   *  *  *

Zażycie

Siadamy na murku, rozglądamy się za strażą miejską i bierzemy. Miałem wziąć 20 tabletek, bo Y powiedziała: "przecież jest chłopakiem, nic mu nie będzie", ale powiedziałem że wezmę 15. Y wzieła 20, natomiast E wzięła 15. Pytają mnie co lubię robić, odpowiedziałem że praktycznie wszystko nic mnie za mocno nie przyciąga.

Idziemy do parku w centrum. Siadamy. Zapalam z E, po czym świat zaczyna zmieniać kolory. Jest szaro  - srebrno. Y rozczula się nad chorym gołębiem (strasznie nie lubię tych ptaków, powiedzmy że kiedyś straciłem przez nie trochę hajsu).

Zwymiotowałem kilka razy, Y kupiła mi coś do jedzenia. Postanowiły, że odprowadzą mnie do metra, ja upierałem się że chce zostać z nimi. W międzyczasie gdy kolory zaczęły szaleć, a ziemia pod stopami drżała, zaczęły mnie wypytywać o jakieś psychologiczne rzeczy typu: "Z jakim zwięrzęciem się utożsamiasz?" - z Fenkiem odpowiedziałem. "Co ostatnio oglądałeś?", "ulubione anime?" - Neon Genesis Evangelion.

Y rozmawia przez telefon z mamą w bardzo miły i pełen empatii sposób. Spotykamy 2 lolity, mają piękne suknie. Ja nie mam nawet siły ruszyć się z ławki, natomiast moje nowo poznane koleżanki podbiegają do owych niewiast uradowane i o coś pytają, spoglądając od czasu do czasu na mnie.

Odprowadziły mnie do metra, ja tymczasem odczuwam totalny mindfuck. Nie wiem co się dzieje, nie rozumiem dlaczego znowu mam zostać sam. Y mnie przytula i cmoka w policzek, ma naprawdę fajne włosy. Pytają w którą stronę jadę, niestety mój zdekszony mózg obecnie jest w stanie wydać tylko bliżej nieokreślone "YYYY". Muszę się zastanowić, czekaj... zgadnę  - do Kabat! Nie! Znaczy się do Młocin. Dziewczyny patrzą na mnie jak na wariata. Dobra, jadę - i właśnie wtedy faza zaczęła coraz mocniej dawać o sobie znać.

Jadąc w metrze głosy zaczęły się troić, a kolory wariować od złota aż po czerwień. Jest bardzo dużo ludzi, siedzę ze spuszczoną głową. Nie rozumiem jak można słyszeć dźwięki w tak dziwny sposób. Przecież aco nie miało być mocne...

Przesiadka na autobus. Spoglądam na chodnik który zaczyna się ruszać jak zegar wahadłowy, linie oddzielające płytki mają kolor promieni słońca. Głosy! Wszędzie głosy i uczucie, że wszyscy się patrzą. Dużo głosów, do tego wciąż powtarzające się myśli. Zapętlenie. Echo echo echo gdzie jestem jestem estem estem... co się dzieje ej ejejeje...

Nagle dostrzegam lecącą w moją strone OSĘ (nie jestem pewien, czy to nie halucynacja). O matko, nie mam siły się bronić, odepchnąłem ją, ale nawet nie poczułem że ją uderzyłem. Nagle odczułem uderzenie w tył głowy i zasnąłem, nie wiem na jak długo, ale gdy się ocknąłem wszyscy na mnie patrzyli. Zacząłem myśleć, że te dziewczyny które tak mnie zainteresowały, nigdy już nie będą chciały się ze mną spotkać. Czułem, że mają swoje problemy i chciałem wiedzieć jakie. Nie dawało mi spokoju zastanawianie się nad ich egzystencją, wciąż towarzyszyło mi pytanie: "jakie mają życie?".

Zacząłem pisać do nich sms'y z pytaniami typu "co słychać?", ale nic nie odpowiadały. Smutne myśli zaczeły się mnożyć... o tym, że do końca istnienia będę sam. Głosy, wszędzie głosy i te wszystkie linie, rury, smugi przekręcające się - raz w lewo, znowuż to za chwilę w prawo. Czułem że wiem wszystko, że wiem dlaczego ludzie na świecie sie krzywdzą. Zastanawiałem się dlaczego tylko ja jestem tak miły dla wrogów i nieznajomych, dlaczego nie jestem mściwy?

Wysiadłem na osiedlu... Poszedłem do sklepu po Green Upa Power Pils (sprzedawczyni bardzo analizowała moją przyćpaną twarz). Wypiłem, posiedziałem pół godziny na ławce i poszedłem do domu. Wszystko nadal się ruszało, ale i tak wszedłem. W środku mieszkania była moja mama, pierwszy raz w od wielu lat szczerze z nią rozmawiałem o wszystkim. To chyba cały ten efekt gadatliwości po aco. Oddał bym wszystko za taki środek, dzięki któremu mógłbym normalnie traktować rodzinę.

Położyłem się na łóżku, przejrzałem w odbiciu ekranu telefonu swoje oczy. Z bardzo małych, bezpośrednio po zażyciu acodinu zrobiły się bardzo wielkie. Y odpisała mi na smsa, doradziła żebym posłuchał muzyki - będzie kosmiczna.

Potem już nigdy więcej nie odpisywała na wiadomości. Zaś od od E dostałem wiadomość o tym, bym nidy więcej się z nimi nie zadawał, ponieważ jestem z innego świata. Do tej pory zastanawiam się o co im chodziło: o moją nadkultularność, czy o to, że jestem taki cichy? A może chodziło o wygląd? Dodała także, że źle skończę z nimi, a to, że Y mnie odprowadziła do metra było jedynym przejaawem dobroci z jej strony od kiedy E ją zna. Oczywiście miałem nie odpisywać według niej, jednak i tak to zrobiłem. I tak zakończyła się moja przygoda... Nigdy więcej nie miałem podobnego tripa po DXM. Dziwne. 

                                               *  *  *

Od czasu tamtej podróży minęły dwa lata. Przez ten czas moje CV zażytych substancji psychoaktywnych znacznie się poszerzyło. Brałem kodeinę (można by rzec, że prawie w kilogramach), PST, biorę metylokatynon, mefedron, palenie syntetyczne i naturalne (kilka razy, uważam że kannabinoidy ogłupiają), benzodiazapiny, inhalanty, leki uspokajajce i trochę różnych innych. Doszedłem także do etapu, kiedy zrobienie sobie zastrzyku jest dla mnie niczym zapalenie papierosa. Do tego dochodzą autodestrukcyjne zachowania i kradzieże drobnych, niepotrzebnych rzeczy dla adrenaliny.

Głupota do potęgi. A pomyśleć że tylko chciałem spróbować MJ (mózg wyprany słuchaniem muzyki reggee) i nie czuć samotności, sam jestem zdumiony jak daleko to wszystko zaszło. Mam za sobą kilka pobytów w szpitalu, kilka psychoz, zaliczyłem też kilka przed zawałowych stanów - puls 175. Kilkudniowe utraty tożsamości i napady agresji po przypadkowym przedawkowaniu benzodiazepin. Wziąłem tylko 3, ale było słabo. Upiłem się i pijany zjadłem resztę, ogłupienie.

Tak samo z zastrzykami, po pewnym czasie liczy się już tylko faza, zapomina sie o wyposażeniu w odpowiednie narzędzia (raz się zdarzyło, ale staram się mieć zawsze spirytus pod ręką i dbam o higenę, niemniej u innych różnie to bywa), przemywaniu miejsc wkłucia i wstrzykiwaniu sobie jedynie MAŁO szkodliwych substancji. Możecie mi wierzyć lub nie, ale heroina dożylnie szkodzi mniej niż flaszka.

Kiedyś na jednym tripie trafiłem do piekła na 2 godziny, był ogień i tortury, myślałem że się doigrałem, przedawkowałem śmiertelnie i odpowiem za całe zło które zrobiłem. I pomyśleć, że kiedyś brałem udział we wszystkich akcjach charytywnych, pomagałem potrzebującym na ulicy, osobom starszym itd. Właściwie nadal to robię, ale coraz częściej liczę się tylko ja. Zresztą, gdyby zwykli ludzie dowiedzieli się  że pomaga im narkoman, nie mogę oprzeć się wrażeniu że od ręki chcieliby mnie zlinczować. A przecież  nikomu nie robię krzywdy, leczyć się będę prywatnie, oddawałem krew, mam w planach oddać wszystkie organy i komórki macierzyste / szpik kostny. Nieważne że boli, ale jak będę zdrowy to chcę komuś uratować życie, nie obchodzi mnie nagroda, niebo, czy też to jak ludzie będą mnie postrzegać.

                                                                   *  *  *

Tych, którzy chcą spróbować chciałbym prosić, bo pogadali o tym z najbliższymi im osobami; zastanowili się czy nie mogą ułożyć sobie życia tak, by nie musieć go sztucznie upiększać. Niestety z biegiem czasu wszystko to, co sztucznie poprawiało humor, będzie go jeszcze bardziej psuło - substancje przestaną działać, zaczną się kłopoty z policją, rodziną, pieniędzmi. Utracicie zainteresowania które kiedyś sprawiały Wam przyjemność i zamiast żyć, będziecie tylko istnieć. Wegetować. Świat wciąż będzie pędził, a Wy staniecie w miejscu - a jak wiadomo, ten kto stoi w miejscu, po pewnym czasie zaczyna się cofać.

Dodatkowo nikt nie będzie Was tolerował, zażywanie narkotyków błyskawicznie prowadzi do ostracyzmu towarzyskiego. Niestety mamy społeczeństwo ogłupione przez media, od najmłodszych lat wychowywane wśród alkoholu - przez co etanol został elementem wpisanym w naszą kulturę. Przeciętny polak nigdy nie nazwie alkoholu narkotykiem - którym przecież jest, podobnie jak każda inna substancja działająca odurzająco na OUN. Jeżeli wlewasz sobie do kieliszka coś innego niż alkohol, to na pewno jesteś złodziejem i wkrótce wylądujesz na dworcu ze strzykawką w dłoni, bądź też pod mostem - ot, taka właśnie jest najczęstsza opinia zwykłego, polskiego zjadacza chleba. 

Życie na trzeźwo było dla mnie znacznie piękniejsze, nawet w czasach gdy cierpiałem na depresję i fobie społeczną. Byle słońce dawało takie same efekty, jak teraz najbardziej wyszukane używki. Jeżeli macie problemy to pogadajcie z rodzicami, psychiatrą czy kimkolwiek. Używki zagłuszą je tylko na jakiś czas, a potem wracają ze zdwojoną siłą.

Evangelion Rammstein and Tatu - Sacrifice

https://www.youtube.com/watch?v=zXATZYOKKhk