thc: uwięzienie we własnym umyśle (bad trip)

Swój raport rozpocznę od krótkiego przedstawienia się i opisania swoich doświadczeń. Jestem małym 19 letnim człowieczkiem. Niekoniecznie doświadczonym. Niespecjalnie znam się na staffie, na szczęście mam od tego bardziej doświadczonych ludzi. ;) Paliłam trawkę kilka razy w życiu. Na różne sposoby: od pierwszej loty, przez blanty, butle i bonga. Zazwyczaj mój stan mogłam opisać jako maksymalne rozluźnienie i przyjemny stan błogości. Przy pierwszym paleniu loty odczuć mogłam delikatne zaburzenia związane z odczuwaniem smaku i poruszaniem się. (Nogi jak z waty a na twarzy ciągły uśmiech) :) Nigdy nie miałam gastrofazy. Generalnie same miłe przeżycia, które utwierdzały mnie w przekonaniu, że MJ od czasu do czasu jest całkiem fajnym sposobem na spędzenie czasu w gronie znajomych. Będąc na festiwalu muzycznym wypaliłam niezliczoną ilość blantów bez żadnych nieprzyjemnych konsekwencji.

Wszystko zmieniło się, gdy pewnego dnia pojechałam do znajomych na palenie. Postanowiliśmy zorganizować butle. Spaliłam 2/3 pierwszej a po 15 minutach niecałe pół następnej. (W przeszłości zdarzyło mi się spalić w podobny sposób 2 butle w dodatku w towarzystwie wódeczki bez nieprzyjemności.) Wszystko było w porządku. Zrelaksowałam się słuchgając przy tym rozmowy moich kompanów, którzy coraz weselej dyskutowali na rozmaite tematy. Było okej. Wszystko pod kontrolą. Nagle w pewnym momencie coś strzeliło mnie jak piorun. Serce zaczęło bić jak szalone a twarz nabiegła rumieńcem. Obraz zaczął migać na dwie strony. Śmiechy znajomych wydawały się coraz głośniejsze i dudniły mi w głowie. Mimo tego zachowałam spokój. Miałam nadzieję, że zaraz mi przejdzie - jak tylko się wyciszę. Ale było jeszcze gorzej. Zaczęłam widzieć świat w urywkach. Jakby w slajdach. Obraz nie był płynny lecz wydawał się być jedynie zdjęciami sytuacji które widzę. Postanowiłam wyjść z pokoju żeby zaczerpnąć świeżego powietrza. Usiadłam przy oknie. Wtedy się zaczęło.
Totalnie się wyłączyłam. Miałam przed oczami pulsujący obraz na czarnym tle. Układający się w różne kształty. Miałam wrażenie, że moje serce zaraz wybuchnie a wraz z nim cały świat ulegnie zniszczeniu. Widziałam jakieś obrazy z przeszłości. Wszystko w mojej głowie układało się w jakąś chorą teorie o stworzeniu świata. Pamiętam ten straszny ból jaki odczuwałam - czułam że składam się z mikrocząsteczek, atomów. Czułam każdy z nich. Towarzyszyło mi niesamowite uczucie lęku i derealizacji. Gdy znów powróciłam do rzeczywistości i zobaczyłam pomieszczenie w którym się znajduje miałam wrażenie, że też rozpada się na kawałeczki i że cały świat składa się z tego obrazu. Naprawdę ciężko mi to wyjaśnić w rcjonalny sposób. Postanowiłam skontaktować się z chłopakiem. Obraz zmieniał się w słowa które pisałam mu w SMSach. O dziwo jedynie teleon pozostawał w normalności. Był jedyną rzeczą która utwierdzała mnie w przekonaniu, że jeszcze istnieje. Że to tylko zła faza, która w końcu przjdzie. Zadzwonił do mnie. Rozmawialiśmy. To mi bardzo pomogło. Choć miałam wrażenie, że cały świat jest mistyfikacją a narkotyki pozwalają poznać prawdę o jego sztuczności. Płakałam i śmiałam się do słuchawki patrząc na miasto nocą, które składało się ze światełek tworzących te pseudo rzeczywistość. Po rozmowie miałam wrażenie że gram w jakąś dziwną grę. Układałam kawałki przestrzeni. Kompletowałąm ją żeby nie zniknęła. Ogarnęło mnie przeświadczenie, że jeśli tego nie zrobię, to świat wybuchnie i znów wkręci mi się ta dziwna faza. Obracanie w dłoniach telefonu było napradę niesamowitym uczuciem. Dziwnym. Sama nie potrafię stwierdzić czy przyjemnym czy nie.

Podsumowując. Czułam się jak w pułapce. Początkowa faza jeszcze była do zniesienia bo po prostu czułam się jak w więzieniu z którego nie mogę się wydostać. Późniejsze etapy były gorsze bo bardzo wpłynęły na moją psychikę. Doprowadziły do lekkiej depresji i nieznośnych przemyśleń egzystencjalnych. Brr.

Bad Trip. Nie wiedziałam, że można go doświadczyć po marihuanie. Wydawało mi się to absurdalne. Pomyślałam, że to może przez stres, którego miałam ostatnio dużo. Ale nie poddałam się. Mimo, że na fazie postanowiłam, że nigdy więcej nie zapalę, to następnego dnia zrobiłam to. Tym razem delikatniej - ze średniej wielkości bonga. Niewielka ilość. Tym razem nie poczułam rozluźnienia. W sumie na dobrą sprawę nie poczułam nic. Po pół godziny jednak obraz znów zaczał migać na dwie strony tak jak to było w poprzednim przypadku. Wyszłam więc szybko z pokoju i poszłam do łazienki. Umyłam rece i twarz zimną wodą po czym udałam się do kuchni i wciągnełam pierwszą lepszą zupkę z paczki. Zrobiło mi się trochę lepiej. Towarzyszyło mi tylko to lekkie otępienie i latający obraz. Wzięłam do ręki telefon i zaczęłam oglądać świat przez kamerkę w aparacie. Był zupełnie normalny. Odpoczęłam jeszcze chwilkę ale nie wróciłam do znajomych. Przesiedziałam kilka godzin w kuchni. 

Tamta przygoda była dziwna. Po niej zdarzyło mi się kilka razy zapalić jointa, ale zawsze na pół z drugą osobą. Raz było lepiej raz gorzej. Czasami nie czułam nic a czasami wkręcały mi się złe nastroje i dziwne przemyślenia. 

Ostatnio po przerwie postanowiłam zapalić lotkę. Malusią. Zaciągnęłam się soczyście. Nie poczułam rozluźnienia. Nic nie poczułam. Po około pół godzinie znów czułam że wkręca się coś złego. Znów to migotanie obrazu. Poprosiłam chłopaka, żeby odszedł ze mną na chwilkę od stołu. Poszliśmy w odosobnione miejsce. Powiedziałam mu, że źle się czuję, że muszę z nim porozmawiać. Chciałam chodzić, podczas chodzenia było mi lepiej. Poprosiłam go, żeby mnie rozśmieszył. Zaczynałam racić koncentracje. Po rozmowie z nim zrobiło mi się lepiej. Wróciliśmy. Na dworze patrzeiśmy w gwiazdy. Nagle znów bum! Świat zaczał się od światła! Było światło - ono nas stworzyło i nas zniszczy. Wszystko to dwa kolory czarny i biały. Świat z cząteczek. Moje życie ma przeznaczenie i w zależności od tego jakich wyborów dokonam będzie od tego zależeć przyszłość świata. No fazy z kosmosu po prostu. Nawet przyszła mi na myśl teoria związana z biblią (gdzie jestem osobą niewierzącą, jestem agnostykiem), że owocem zakazanym w raju było mięso i ludzi wygnano z raju własnie dlatego, że zakosztowali jego smaku. (Jestem weganką, ale nastawioną pokojowo do świata, nie bojkotuję mięsożerców) ;) No masakra. 

Nie wiem co mam robić. Te tripy są niezwykle interesujące, ale też bardzo męczące i bolesne. Robią dużą krzywdę na psychice. Chciałabym, żeby było jak wcześniej - zwykły chillout. Nie wiem co mam zrobić. Mam nadzieję, że mi to przejdzie, bo póki co mój stosunek do MJ zmienił się diametralnie i każde palenie wywołuje u mnie uczucie lęku i obawę przed kolejnym bad tripem.